Secare

Ex Titiana Debernardi charta Rosa Elisa Giangoia vertit.

Secare. Vel deprimere, contrahere, cultro percuotere, decurtare, frustatim concidere, aperire, evehere, intercludere, notare, minuere, demere, diminuire, non actuosum facere, falce metere, vulnerare, incidere, decussare, interscindere, laedere, perrumpere, metere, truncare, mutilare, transire, recidere, temperare, resecare, in pauca conferre, imminuere, formare, gradatim deducere, praetium deminuere, dissuere, lacerare, rarefacere, sulcum imprimere, subtrahere, frangere, comminuere, ungue notare, excludere, adimere, amputare, transire, findere, percurrere, morari, finem afferre, obstruere, detinere, minutius concidere, circumcidere, excidere, scindere, abscidere, urgere, obterere, delere, erigere, attollere, seiungere, interrumpere, miscere, confundere, dividere, exsculpere, radere, tondere, decurtare, rem multangulatam facere, serram ducere, putare, fustibus caedere.

Igitur post verbum “necare”, secundum verbum quod factum proximum et simile dicit. Quod quoque aliquantum perniciosum.
Sed verba cognominata facultates inopinatas aperiunt: verbum formare rem ad procreandum aptam dicit; verbum frangere animam magnanimam et liberalem dicere potest (“accepit…panem…ac fregit deditque discipulis suis”, Matth. 26,26); transire inducit ad videndum in somnis nos, quos mente et corpore longius fert; verba seiungere et miscere nos in culinam ad focum mittunt, concurrentes cum quadam compositione, contra verba metere, sulcare et putare nos ad agrorum culturam ducunt et etiam ad horti culturam et arborum qui parandi sunt ad iterum florendum, exempli gratia talea.
Memorandum est illud pulcherrimum dialogum in pellicula motus signante quae inscribitur Trans hortum (MCMLXXIX, Hal Ahsby), in qua ille clarissimus actor Petrus Sellers gerit optimam personam cui nomen Chance est, topiarius clausus et taciturnus, qui, veris et traslatis verbis loquens, praesis Foederatae Americae civitatum consiliarius fit:
Praeses: Assentisne illi Ben? Putasne nos posse stimulis temporaneis augere?
Chance: Dum radices non secantur, omnia bona sunt et erunt, in horto.
Praeses: In horto.
Chance: Ita est. In horto tempus ad augendum est. Antea adveniunt vere t aestas, postea autumnus et hiems. Sed poste aver et aestas redeunt.
Praeses: Vere t aestas.
Chance: Ita est.
Praeses: Et…autumnus et hiems.
Chance: Ita est.
Sectio, ut ille Lucius Fontana dicebat, edificare potest. Sed est etiam verum sectionem vulnus, ictum, exsectionem esse.
Secare est verbum cui variae vires sunt, quod significat rem efficientem inter se varia. Quibus sollecitationibus pulsi ad creandam Officinam nostram Decembrem meveamus. Etiam ad addenda nova pergamus.

Lascia un commento a questo articolo
  1. tita ha detto:

    Mi piace l’immagine che hai scelto.
    Tagliare è anche sbucciare una mela, separare la parte commestibile dall’altra.

    Tagliare è sempre un dividere, separare, distinguere, frutto di discernimento.

    Solo il fine può testimoniare la positività del tagliare, la necessità di una ferita sulla quale può formarsi una perla.

  2. Federico Cerminara ha detto:

    Tita, hai ragione. Questa immagine è illuminante. ”Tagliare è anche sbucciare una mela, separare la parte commestibile dall’altra”. Mi piace pensare che in alcuni casi anche l’altra parte possa trovare una nuova e nobile ragion d’essere. Come le bucce dei limoni, usate ad esempio per il limoncello, o l’involucro di una noce di cocco che diventa un pratico posacenere, «Nulla si crea, nulla si distrugge, tutto si trasforma».

  3. lucilla ha detto:

    Guardo e riguardo la tela, leggo e rileggo i vostri commenti, ma il mio pensiero torna alla tela.
    Quasi ossessione, è un’opera che non mi è mai piaciuta o meglio confesso mi ha infastidito, fino a oggi.
    Ora quel taglio netto, preciso, pulito, senza sbavature, senza un minimo di sporco è terribilmente polarizzante, non l’ho guardo purtroppo lo ammiro, e mi attira con forza, mi domando:”Cosa c’è dietro, o dentro?”.
    La lettura del “dentro” sta in ognuno di noi, non voglio fare o essere psicologo, ma quel taglio lacera, stacca apre allontana ma attira incolla lo sguardo e l’anima, mi fa pensare che tutto sommato “dentro” lo squarcio potrebbe esserci qualcosa di bello forse noi stessi.

Prima di inserire un commento, assicurati di aver letto la nostra policy sui commenti.

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *